KOŚCIÓŁ NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W GŁUBCZYCACH

       Głubczyce położone są w południowej części Opolszczyzny, w pobliżu granicy z Republiką Czeską. 
Po sporze między diecezją wrocławską a olomuniecką kościół (i parafia) w Głubczycach od roku 1229 należał do biskupstwa olomunieckiego. W roku 1945 między innymi dekanat głubczycki przyłączono do Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego, jednak  do roku 1972 (rok ustanowienia Diecezji Opolskiej) głubczycki dekanat, parafia i kościół należały formalnie do diecezji olomunieckiej.        
       Początki głubczyckiej fary jako budowli zamknięte są w mrokach historii, ponieważ nie zachował się żaden dokument fundacyjny kościoła. Najprawdopodobniej wzniesiono go za panowania czeskiego króla Wacława I (1230-1235) i jego syna Przemysła Ottokara II (1253-1278) - przy udziale głubczyckich mieszczan.  
       Pierwszy dokument, który wspomina kościół w Głubczycach, pochodzi z 15.12.1259r. i dotyczy nadania kapelanowi Eliaszowi (Elye) i jego następcom przysługujących im dochodów. W roku 1272 pojawia się on jako proboszcz z Głubczyc. Z tego wynika, że kościół w trzeciej ćwierci XIII w. był pod patronatem pana krajowego. W latach 1272-1279 patronat nad głubczycką farą otrzymali joannici z pobliskich Grobnik, którzy administrowali kościołem do roku 1810 (sekularyzacja klasztorów) a proboszczami do okresu reformacji byli najczęściej komturowie z zakonu Joannitów rezydujący w Krzyżowym Dworze - który stał na dzisiejszym głubczyckim Placu Armii Krajowej. . W latach 1535-1633 budowlą administrowali protestanci. Po wojnie trzydziestoletniej prowadził po raz pierwszy kościół i parafię głubczycką zwykły katolicki proboszcz, jednak w roku 1755 - po procesie sądowym z biskupem olomunieckim -  ponownie patronat nad głubczyckim kościołem objęli joannici grobniccy. Wszelkie wzmianki w dokumentach mówią o maryjnym wezwaniu kościoła - Kościół Najświętszej Maryi Panny. 
            Budowę obecnie istniejącego kościoła około 1240r. rozpoczęto wg następującego planu: do trójnawowego halowego korpusu na rzucie kwadratu od wschodu miał przylegać dwuprzęsłowy chór (wydłużone prezbiterium) zakończony poligonalnie (wielobocznie) a od zachodu dwu wieżowa fasada. Kościół wzniesiono z palo-nej cegły (zendrówki) na podmurówce z kamienia. Z nieznanych względów zaniechano jednak kontynuacji bu-dowy kościoła wg wyżej wymienionych planów, przez co powstała typowa bazylika (nawa środkowa wyższa od naw bocznych) z transeptem (czyli nawą poprzeczną w przedniej części budowli). 
             Powrót do pierwotnej koncepcji budowy kościoła miał miejsce w czasach przejęcia patronatu nad kościołem parafialnym w Głubczycach przez joannitów. Joannici wraz z mieszczanami - i przy aprobacie ołomunieckiego biskupa Bruno - kontynuowali pierwotne plany budowy głubczyckiej fary - co zakończono w I poł. XIVw. (w roku 1350 wzrasta ilość fundacji ołtarzowych i posad ołtarzystów). Niewiele wiadomo o warsztacie który wzniósł tę budowlę. Z obserwacji wynika, że był to dobry warsztat, który swoje ślady pozostawił także w kościele w Ziębicach, kaplicy zamkowej w Raciborzu, kościele Św. Krzyża we Wrocławiu, itp. 
               Kolejnym etapem w historii tego kościoła była jego rozbudowa w latach 1903-1907 wg projektu Maxa Hasaka z Berlina (patrz plan rozbudowy na rycinie: kolor zielony - kościół przed rozbudową; kolor czerwony - kościół po rozbudowie). Rozebrano wtedy dwuprzęsłowy chór kościoła (wydłużona część przednia z ołtarzem głównym), dobudowano do korpusu nawę poprzeczną (transept), a rozebrany wcześniej chór (wydłużone prezbiterium z ołtarzem głównym) zbudowano na dzisiejszym miejscu, lecz jedynie z jednym przęsłem (przyczyna: koniec działki budowlanej i istniejąca ulica). Wtedy też rozebrano renesansową kaplicę św. Barbary z II poł. XVIw. Taki stan budowli istnieje do dnia dzisiejszego. Wnikliwy obserwator dostrzeże, bez większych trudów, poszczególne etapy budowy tej starej, pięknej głubczyckiej fary.
    
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            Do ciekawszych elementów kościoła
w Głubczycach należą dzisiaj: kamienny cokół kościoła z licznymi otworami, portale, filary i maswerki okien z roślinną dekoracją (wraz z rzadkim motywem chmielu) oraz witraże z pocz. XXw.
             W podziemiach kościoła znajduje się kilkadziesiąt grobów głubczyckich mieszczan (dziś zakrytych posadzką i niedostępnych), niektóre z nich dokumentują tablice nagrobne umieszczone na ścianach wewnątrz kościoła.
             Ciekawostką tej budowli są - zachowane do dnia dzisiejszego - pomieszczenia mieszkalne (ceglana podłoga, piec) dawnego strażnika-dzwonnika w południowej wieży kościoła (w 2 otynkowanych ośmiobokach szczytowych wieży).
            W pobliżu kościoła znajduje się mały dwuprzęsłowy kościółek p.w. śś. Fabiana i Sebastiana z XVw.- obecnie kaplica pogrzebowa, w którego krypcie na pocz. XIXw. pochowano dwie głubczyckie mieszczki.
 
na podstawie opracowań Pań:
Katarzyny Maler
i Barbary Piechaczek
 

                W 2009r. obchodziliśmy 750-lecie istnienia kościoła parafialnego w Głubczycach i najprawdopodobniej istnienia Parafii.
             W skład Parafii p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Głubczycach wchodzą obecnie nasatępujące skupiska mieszkańców:
miasto Głubczyce oraz sołectwa przyległe:
- Lwowiany,
- Głubczyce-Sady,
- Kwiatoniów,
- Nowy Rożnów.